การสอนภาษาไทยโดยใช้นิทานเป็นสื่อ

การจัดการเรียนการสอนภาษาไทย เป็นรากฐานที่สำคัญที่สุดในการเรียนรู้ การเรียนรู้ภาษาของเด็กเกิดจากการที่เด็กได้ฟังและมีโอกาสได้พูดคุยกับผู้อื่นโดยมีสิ่งเร้า เช่น ดูภาพ ฟังเพลง ดูภาพจากนิทาน เด็กจะสนใจและกระตุ้นความอยากรู้อยากเห็น อยากซักถามด้วยคำถามจะทำให้เด็กมีพัฒนาการพัฒนาภาษาได้ดี ภาษาจึงมีความสำคัญต่อการเรียนรู้ของเด็กเพราะจะช่วยให้เด็กสามารถสื่อความหมายและเข้าใจผู้อื่นได้มากขึ้น ตอบสนองความต้องการของตนเอง เด็กจึงเกิดการเรียนรู้ในการใช้ภาษาสื่อความหมาย ดังนั้น แนวทางในการพัฒนาทักษะทางภาษาสำหรับเด็ก ให้เด็กได้มีโอกาสฝึกพูด ฝึกการฟัง ฝึกการอ่าน ตลอดจนการฝึกให้เด็กเล่าเรื่องราวที่ได้ฟัง เช่น เมื่อเด็กฟังนิทานที่ครูเล่าแล้วให้เด็กเล่าเรื่องที่ฟัง เปิดโอกาสให้เด็กพูด สนทนา ซักถาม แสดงความคิดเห็นร่วมกัน หรือ จัดกิจกรรมให้เด็กได้แสดงพฤติกรรม บทบาทสมมุติ ประกอบการเล่านิทาน การจัดสภาพแวดล้อม หรือการสร้างแรงจูงใจที่เอื้อต่อการเรียนรู้ภาษาของเด็ก สิ่งต่าง ๆ เหล่านี้จะช่วยให้เด็กเกิดประสบการณ์ในการเรียนรู้คำ ความหมายของคำ ประโยค เรื่องราวนั้น ๆ และสามารถพัฒนาเพิ่มพูนทักษะทางภาษาในการสื่อสารให้ผู้อื่นเข้าใจได้ดี ซึ่งจะเป็นพื้นฐานในการเรียนภาษา

1. ครูผู้เข้ารับการพัฒนามีความรู้ (Knowledge) เกี่ยวกับเทคนิคการใช้นิทานเป็นสื่อในการสอนภาษาไทย

2. ครูผู้เข้ารับการพัฒนามีทักษะ (Skill) ในการผลิตหนังสือนิทานในรูปแบบต่าง ๆ

3. ครูผู้เข้ารับการพัฒนาใช้หนังสือนิทานเป็นสื่อในการส่งเสริมและพัฒนาทักษะทางภาษาของนักเรียน (Attribute)